Srebrne pozłacane kolczyki na sztyft Pecunia z monetą

Zygmunt III Waza obejmując tron Rzeczpospolitej Obojga Narodów pod koniec XVI wieku po Stefanie Batorym wziął pod swoją opiekę kraj o powierzchni blisko miliona km2. Państwo było potęgą militarną i gospodarczą na europejskiej arenie międzynarodowej.

Stworzenie nowego nominału – półtora grosza – wynikało z potrzeby pośredniego wolumenu do handlu przygranicznego. Staraniem Henryka Lafferta – probierza generalnego mennic królewskich – od 1614 roku zaczęto bić w bydgoskiej mennicy nową monetę, zwaną potocznie „brombergerami” (od Bromberg - Bydgoszcz), „półtorakami koronnymi”, „zygmuntówkami”. 

Półtoragroszówki bite były do 1629 roku w mennicach bydgoskiej i krakowskiej ze srebra próby 375.

Na awersie monety widnieje herb Rzeczpospolitej Obojga Narodów – polski Orzeł oraz litewska Pogoń ułożone naprzemiennie na tarczy oraz Snopek – herb dynastii Wazów. Pod nimi znajduje się cyfra „3”, oznaczająca nominał wyrażony w półgroszówkach. Napis na otoku głosi: „Zygmunt III z bożej łaski król Polski i Wielki Książę Litewski”.

Rewers stanowią jabłko – regalium – z liczbą 24 oznaczającą nominał 1/24 talara. Otoku widnieje napis: „Moneta nowa Królestwa Polskiego”.

Oprawę stanowi bordiura ręcznie dziana ze srebrnego drucika.