Pierścionek z diamentami w starych szlifach z końca XIX w., Złoto 0,614 (15K)

Pod koniec XIX wieku – w epoce, gdy w angielskich salonach toczyły się rozmowy o estetyce i moralności, a na ulicach Londynu słychać było stukot końskich kopyt i szelest trenów sukien z żakardu – powstawała biżuteria, która dziś stanowi rzadkość nawet wśród kolekcjonerów.

Prezentowany pierścionek został wykonany z 15-karatowego złota (próba 0,614), stosowanego niemal wyłącznie w Wielkiej Brytanii w XIX wieku. Biorąc pod uwagę zarówno próbę złota, jak i estetykę wykonania, można z dużym prawdopodobieństwem założyć, że pierścionek powstał właśnie w Anglii, najpewniej w latach 1885–1901 – w czasie tzw. „Aesthetic Period”, czyli późnej fazy epoki wiktoriańskiej.          

Trzy diamenty w starych szlifach – brylantowych oraz typu Old Mine Cut – rozmieszczone pionowo, przywołują skojarzenia z upływem czasu. Być może miały opowiadać historię o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości kobiety, która go nosiła. Towarzyszące im maleńkie kamienie w dekoracyjnych żłobieniach dodają kompozycji lekkości i finezji.

Uwagę przykuwa także konstrukcja oprawy: połączenie srebra (dla podkreślenia blasku kamieni) z trwałym złotym korpusem. Takie zestawienie było rozwiązaniem praktycznym, ale i estetycznym – diamenty w chłodnej oprawie wydają się jaśniejsze, bardziej świetliste.

To nie tylko pierścionek – to fragment historii zamknięty w formie użytkowej sztuki, świadectwo mistrzostwa złotników epoki, którzy nie korzystali z mikroskopów ani laserów, a jedynie z lupy, światła dziennego i niezwykłego zmysłu kompozycyjnego.